
Adi bile sevimsiz.
Sevimli hastalik ismi yok zaten ama
en azindan "Bademcik" ya da
"Kabakulak"
gibi komik degil.
Kanser....
Bir suredir nerede duysam, urkerek dinliyorum. Oyle cok kisi bu hastalikla savasiyor ki, insan haliyle ilgisiz kalamiyor.
Bugun o yuzden usenmedim, DC'de ozel bir kurumun duzenledigi "Gogus Kanseri" konulu toplantiya katildim.
Hayatimda hic gormedigim kadar gogus resmi gorup(!) , hic duymadigim kadar istatistigi dinleyince; daha bir bilgilendim ama korkunun ecele faydasi yok gercegi yine degismedi. Istediginiz kadar saglikli beslenin, istediginiz kadar spor yapin; maalesef yasayacaksaniz bu savasi, yasiyorsunuz. En onemli etken genetik olmasi, ama sart degil. Hic boyle bir hastalik olmasa bile ailenizde, yine de risk altindasiniz. Giyinirken veya dus alirken yapacaginiz kontroller ve yas ilerledikce yaptiracaginiz tetkikler sizi erken asamada uyarabiliyor ancak. Hepsi o kadar...

Veeeee, bir suruuuuu, bir suruuuuu fotograf cekerek ani durdurabilecegimi! Oyle guzel ki, durup kimsenin onemsemedigi bir kareyi yakalayabilmek.

Ya da, artik goze asina geldigi icin hic dusunmeden oylesine yanindan gectigimiz binayi, bir kare olsun olumsuzlestirmek....
Durup soluklanmak kenarinda, vedalasip gozucuyla, usulca yuruyup gitmek....

Bahar yavas yacas kendisini
hissettiriyor. Ilk habercileri hic susmayan sercelerdi bugun. Ben deklansore bastikca, daha bir costular sanki, hic susmadan cilvelestiler. Yakalayip opmek geldi gagalarindan herbirini.....
Bu Georgetown tarzi birbirine bitisik evler, beni "Cosby Ailesi" ni seyrettigim gunden beri buyuler.
Sanki birbirlerinden aldiklari guc, iclerinde yasayan insanlari daha bir mutlu ediyormus gibi gelir bana hep.

Hele hava bu kadar guzelse, acelesizce bir muddet de seyredilir bu guzellik.
Tabii siz oyle mest, oyle sarhos bakinirken ; ise yetisme telasiyla yola cikmis bir sofor de yolun ortasinda durmus, basini iki yana sallayarak, size bakiyor olabilir !