Yaz ve kis cocuklarin askidir,
Ilkbahar gencleri asik eder ayaklari yerden kesercesine...
Sonbahari sevmek demek, epeyce bir buyudugunun ilk isaretidir kanimca....
Insanin yasiyla beraber mevsimleri algilayisi da degisiyor demek ki...
Ya da artik yazlar ; yazlari sicak ve kurak gecen Ankara yerine; sicak ve asiri nemli Washington'da gectigi icindir sonbahara bu ozlem.....
Belki de eskiden babaya "Neden gidip guzelim Akdeniz'de yasamak yerine Ankara'dayiz " dendiginde, "Nemle yasanmaz ! Cok zor..." cevabinin ne ifade ettigi artik anlasildigindandir...
Kisacasi artik favori mevsim sonbahardir....
Bir mevsim b
u kadar sevilince gereken ihtimami da gostermek gerekir tabii...Ogleden sonra yuruyuslerinde anne kiz toplanan yapraklar evin herbir kosesine yayilir; sirf bahar iceri soyle bir girebilsin diye...
Sonracigima..Hizlica ortalikta duran kap kacak dolaba, dolapta duranlar ortaliga cikarilir...Hani gozlere senlik olsun diye...
Efendime soyleyeyim daha ne yapilabilir...Yazin sicagiyla kavgali kizartma tavasi saklandigi yerden cikarilip soyle biberli ve bol domates soslu patatesler kizartilir, kokusu tum evi sarsin diye....
Ehh...artik yaz tembelligi de bitmelidir! Okuldan gelenlerle ders calisirken, bos durmayip bir yandan da minik kanepeler yapilabilir.... Peynir ve domates elele kucuk kanepelerin icine saklanabilsin diye...
Bir de aksamin bir yarisi isten gelen kurabiye canavarlari var tabii... Acele acele,bir telas kurabiye yogrulur; sohbet arasi hos dursun, erkegin kalbine kestirmeden gidilsin diye....
Unutmadan hizlica, ortaliga soyle guzelinden findik, ceviz de serpistirilmelidir ki, hem cocukluk sonbaharlari yadedilsin hem de agizlar senlensin diye....
Bir de, bir de el sallanir gun batimina bir kardesle vedalasir gibi hala .....
Ertesi sabah tum nesesiyle yine yeniden cikip gelebilsin diye....
