Yurtdisinda yasarken, yanindan gectiginiz iki insanin kavgasi, kufurlesmesi bile size yabanciliginizi hissettiriyor. O kavga asla ilginizi cekmiyor, kim hakli acaba diye donup bakmiyorsunuz bile cogu zaman. Zaten oyle cok da kavga gormuyorsunuz. Esime bir gun demistim ki, ulkemdeki iki dolmuscunun kavgasini bile ozledim; cunku bir aidiyet var, o kufurlere bir kulak asinaligi var. Ilk Turkiye tatilimizde, oyle kufurlu bir kavgaya denk geldik ki, ben irkilince Fatih "Ne oldu, hani ozlemistin !" diye gulmeye basladi. Irkildim duydugum kufurlere ama neredeyse kosup taksici abilere tesekkur edecektim :) Kulak F ile baslayan kufurlerden oyle bikmis ki, Turkce kufurlerdeki ozgunlukte hayati yakaliyor. :) Ikincisi, vatanin ekmegini, suyunu ozlersin de kaldirim tasi ozlenir mi; ozlenir guzel kardesim. Ankara'da yaz aksamuzerleri tatli bir isik vurur kaldirim taslarinin uzerine, sen basini kaldirinca bir birlikte yurudugun arkadasina, bir agaclarin isil isil kipirdayan yapraklarina bakarsin; basini indirdiginde de kaldirim taslarina bakarak dusunursun, gunes batmak uzeredir, dusunceler bir ayaklarini bir yerde oynasan isik demetlerini takip eder taslar uzerinde. Iste oyle bir an gelir ki omurde; o taslari gormeden dusunmek, dusunmek degildir sanki. Hayat kaldirim taslarini bile ozletir insana...
