Amerika'da yasarken onlara ozendigim en onemli konu, gonulluluk (volunteer) kavramini toplum olarak çok icsellestirmis olmalariydi.
Oylesine onemlidir ki Amerika'da gonullu olarak bir yerlerde calismak, genç yasli bunu bir onur meselesi gibi yasarlar. Surada gonulluyum, burada gonulluyum demek gurur verir onlara, yuzlerinde bir tebessumle anlatirlar.
Okul, calistiginiz yer, oturdugunuz yer, devamli yardim edip edemeyeceginizi sordugundan, kendinizi bir sekilde gonullu islerin içinde bulursunuz zaten. Benim de Askim'in okullarinda gonullu calismalarim olmustu çok keyif alarak yaptigim.
Vurgundum gonullu calisilan islere, zevkle izlerdim rastlarsam bir yerlerde. Onlara çok normal geldiginden, okul cikis saatlerinde gonullu olarak trafigi idare eden emekli bay ve bayanlar neden durup onlara uzun uzun baktigimi anlayamadilar hiç bu yuzden. Oysa ben neon onlukler giymis, buyuk bir dikkatle zaten dort dortluk duzenlenmis trafik duzenine, bir de bu bay ve bayanlarin yardim etmesini, çok olaganustu güzel bulmus, hayran hayran izliyordum her zaman.
Kendi ulkemde kahvede pinekleyen amcalari, gunlerde dedikodu yapan teyzeleri gozumun onune getirip, okul onleri kazalarini hatirlayinca; bu akilli, duyarli, toplum olmayi becermis insanlara hayran olmamak elde degildi.
Ama nihayet benim ulkemde de, Y kusagi sayesinde gonulluluk anlam kazaniyor. Ayse Arman, bugun "Sehrin Iyi Hali " gonullulerini yazmis, okuyunca ne kadar mutlu oldum anlatamam. Dilerim bu bilinç toplumun her yasindan insanina sicrar ve biz de birbirimize yardim etmekten keyif aliriz.
Bu arada soyler misiniz, ne kadar zordur bir okul için neon onlukler alip, haftanin bir gunu icin gonullu veliler bulup, okul cikislarinda trafik noktalarinda yarim saatcik yardimlarini istemek; ne kadar zordur yil sonunda onlari bir plaketle ve tesekkur belgesi ile odullendirmek ne kadar zordur soyler misiniz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder