Iki bambaska hikaye gibi gorunse de,Bu filmleri dusunen, ortaya cikaran ekipler birbirinden tamamen farkli olsa da,
Anlatilanlarin birbirini tamamlayiciligi acisindan, sanki birbiri icin yapilmis iki calisma gibiydiler.
Butun cumartesi, bir baska yazi konusu olacak "Cherry Blossom Festival" cercevesinde Washington DC'de ucurtma ucurulup,
Bir araba dolusu dayak yemiscesine, ruzgar tarafindan dovulup eve gelince;
Ilk isimiz tabii ki ayaklarimizi uzatip film seyretmek oldu.
Bir de Jodie Foster oynuyor ya, deyme keyfimize derken;
Bir baktik ki, film bekledigimiz gibi oyle hayal alemine alip goturmuyor bizi.
Hani bir Hollywood hikayesi, bin sirtina git gidebildigin kadar degil yani.
Eglendirmek icin korkutan da degil,
Dusundurmek icin gerdiren bir his yakaladi sanki bogazimizi.
Degerlerin iyice curudugu,
Baskalarina kotuluk yapabilen insanlarin, neredeyse yasanmaz kildigi bir dunyada, varolmanin zorlugu cok iyi anlatiliyordu.
O kadar iyi anlatiliyordu ki, yataga yatinca bir sure uyuyamadim uzuntuden.
Evlerimize girince kapimizi kilitleyebilmemiz,
Sicacik yataklarimizda sorunsuz uykularimiz,
Disarda bir yerlerde kotulugun kol geziyor olmasini engellemiyor.
Yasamin guzelliklerine, degil gonlunu, gozunu bile acmamis insanlar tarafindan uygulanan,
Anlamsiz bir siddet var disarlarda bir yerlerde.
Ve bunlar karsisinda hepimize dusen sayisiz gorevler !
Igne ucuyla topragi kazmak kadar zayif kalsa da cabalarimiz,
Herbirimiz her zaman iyiyi ve guzeli, her yerde ve her kosulda olusturmak zorundayiz !
Tipki ikinci film-belgesel "Sacred Planet"da anlatildigi gibi;
Cok guzel bir dunyaya degisik formlarda gelmis,
Birbirine "interconnected" bagli,
Milyonlarca ruhuz!
Birimizin olumsuzlugu, curumuslugu, yokolusu digerlerini derinden etkiliyor.
Sadece uyanmamiz (awake!) ve bunu gormemiz gerekiyor.
"Sanki icimi yikadi bu belgesel" dedim hayranlikla ev halkina.
Onlar da benden farkli degildi.
Hepimiz buyulendik sanki izlerken,
Herkes ama herkes izleyebilse keske dedik.
Kucuk bir cocugun anlayabilecegi netlikde anlatilmis,
Birbirinden muhtesem doga olaylari esliginde sunulmus belgeselle,
Butunun bir parcasi oldugumuzu bir kez daha anladik hep birlikte.
Belgeselin sonunda calan Ziggy Marley'in sarkisi baslayinca,
Bir yandan melodiyi mirildandik, bir yandan da,
Birbirimize donup " WE ARE ONE " dedik bilgece.......
Bazilarimiz bir sure sonra simarip, sarkiyi " Pier Oneee" diye de soylediler ama olsun !
