Ucuk Kacik

Ne guzeldir ucmak kacmak, ne guzeldir yaraticiligin sinirlarini zorlamak !

Cocuklugumdan beri yasadigi yeri guzellestiren ve hatta kendi artistik becerilerileriyle ilginc katkilarda bulunan insanlara hayranlik duymusumdur. Ama ne yazik ki boyle insanlar bizde biraz zor kabullenildiginden kendilerini olabildigince evlerinin icine saklarlar, disardan tanimak onlari zordur. Oysa buralarda "Ben biraz farkliyim !" demek daha bir kolay sanki. Tipki evlerinin citlerini, beyaza boyadiklari eski bisikletlerden yapan bu aile gibi !

Dun benim yola cikma istegimi okuyan sevgili Cocam, yazdiklarima dayanamayip, gunubirligine de olsa soyle bir cikalim dedi ve Manassas'da olan bir water park'a goturdu bizi. Kizimiz bolca kayarak sulara atlayip eglendikten, epeyce yorulduktan sonra kendimizi Oldtown Manassas'in icine attik. Sanirim bizi gittigimiz kasabalari, sehirleri gezmeye iten duygu; hep bize yakin, bize tanidik bir koku, bir nefese rastlama istegi. Sanki gittigimiz bir yerde cocukken oynadigimiz dede evleri karsimiza cikacakmis gibi bir arayis icindeyiz bu yaban ellerde....ya da bir amca dukkani, teyze sofrasi.... Belki bunlarin hicbiri cikmiyor ama ilginc seylere de rastlamiyor degiliz tipki bu beyaz bisikletler gibi. Oyle hosumuza gitti ki resmini cekemeden duramadik. Yol boyu resimleri hayaller takip etti tabii; birgun bizim de kucucuk bir bahcemiz olursa.....diyerekden.....