Dun gece okudugum bir makale beni yine gecmise ucurdu.
Efendim sene su, aylardan bu demeyi isterdim ama hatirlamiyorum iyi mi :)
Sene kaç çok da önemli değil aslında.
Aşkım'in " sakız çiğneyebilir miyim" yerine, " sakışşş çinnnnnnniiim miiiii " diye sordugu yıllar :)
Yani uc bucuktan, doyt halleri:)
Baba her zamanki gibi yogun mesaide.
Bizse Viyana kazan, biz kepce gezmede. O kadar kucuk ve savunmasiz ki, kimselere emanet etmeye kiyamiyoruz.
Yesek doyamiyoruz, icsek kanamiyoruz :)
Meyve saati, okuma saati ve tabii ki gezi saatlerimiz var. Anne kiz bambaska bir dunyanin icindeyiz; mutluluk bulut olmus uzerimize yagiyor sanki :)
Baba tarafindan cokca kiskaniliyoruz :)
O gun hep beraberiz ama. Nihayet sanat muzesine Askim'in da girebilecegi yaslara geldik, ailece gezecegiz.
Idealist anne babayiz ya, onu erkenden gorsel sanatlarla tanistiracagiz, kararliyiz :)
Bizimki olaya verdigimiz onemi kavramis, bir havali havali, kelimelerle anlatilamaz ama belki resim 1, sekil A'dan bizzat ispatlanir.
Ilginc tabii, ilk defa bu kadar sessiz bir yere giriyoruz, insanlarin merakla tablolara bakisini izliyoruz. Onlar gibi oturup giriste brosurleri okuyoruz. Yazi ters ama olsun hic aldirmiyoruz :)))
Bir sure sonra onu izlemeyi birakip, tablolarin tadini cikarir olduk bizde.
Bir tablonun onune geldim ki, o da ne, nefes alamiyorum. Bu arada resimlerden gordugunuze aldanmayin, gercek bir tablosu ile karsilasmak, akil ucurucu bir etki yaratiyor. Mihlandim hareket edemiyorum. Fatih'e seslenecegim, sesim cikmiyor !!!
Kolay mi, ilk defa Arcimboldo ile karsilasiyoruz, carpiliyorum. Yazida da soz edildigi gibi aklindan zoru var gibi gorunse de, olaganustu bir zekanin hayal urunu imajlarla karsilasmak buyuluyor.
Cikista kendime hemen muzenin onu uzun uzun anlatan kitabini aliyorum.
O gun bugundur ne zaman karsilassam kendisi ile, bir kez daha dehasi ile buyuleniyorum.
Bir de ilk karsilasmamizdaki bacak bacak ustune atmis tersten brosur okuyan kucuk kizimizi ozluyorum :)
Efendim sene su, aylardan bu demeyi isterdim ama hatirlamiyorum iyi mi :)
Sene kaç çok da önemli değil aslında.
Aşkım'in " sakız çiğneyebilir miyim" yerine, " sakışşş çinnnnnnniiim miiiii " diye sordugu yıllar :)
Yani uc bucuktan, doyt halleri:)
Baba her zamanki gibi yogun mesaide.
Bizse Viyana kazan, biz kepce gezmede. O kadar kucuk ve savunmasiz ki, kimselere emanet etmeye kiyamiyoruz.
Yesek doyamiyoruz, icsek kanamiyoruz :)
Meyve saati, okuma saati ve tabii ki gezi saatlerimiz var. Anne kiz bambaska bir dunyanin icindeyiz; mutluluk bulut olmus uzerimize yagiyor sanki :)
Baba tarafindan cokca kiskaniliyoruz :)
O gun hep beraberiz ama. Nihayet sanat muzesine Askim'in da girebilecegi yaslara geldik, ailece gezecegiz.
Idealist anne babayiz ya, onu erkenden gorsel sanatlarla tanistiracagiz, kararliyiz :)
Bizimki olaya verdigimiz onemi kavramis, bir havali havali, kelimelerle anlatilamaz ama belki resim 1, sekil A'dan bizzat ispatlanir.
Ilginc tabii, ilk defa bu kadar sessiz bir yere giriyoruz, insanlarin merakla tablolara bakisini izliyoruz. Onlar gibi oturup giriste brosurleri okuyoruz. Yazi ters ama olsun hic aldirmiyoruz :)))
Bir sure sonra onu izlemeyi birakip, tablolarin tadini cikarir olduk bizde.
Bir tablonun onune geldim ki, o da ne, nefes alamiyorum. Bu arada resimlerden gordugunuze aldanmayin, gercek bir tablosu ile karsilasmak, akil ucurucu bir etki yaratiyor. Mihlandim hareket edemiyorum. Fatih'e seslenecegim, sesim cikmiyor !!!
Kolay mi, ilk defa Arcimboldo ile karsilasiyoruz, carpiliyorum. Yazida da soz edildigi gibi aklindan zoru var gibi gorunse de, olaganustu bir zekanin hayal urunu imajlarla karsilasmak buyuluyor.
Cikista kendime hemen muzenin onu uzun uzun anlatan kitabini aliyorum.
O gun bugundur ne zaman karsilassam kendisi ile, bir kez daha dehasi ile buyuleniyorum.
Bir de ilk karsilasmamizdaki bacak bacak ustune atmis tersten brosur okuyan kucuk kizimizi ozluyorum :)
.jpg)
3 yorum:
http://www.huffingtonpost.com/2013/03/15/early-op-art-giuseppe-arcimboldo-the-original-optical-illusion-artist-_n_2883335.html
anların anıları çağırması hep hoşuma gitmiştir. ne güzel anlatmışsın :)
ne şanslı Aşkım, böyle sanatla yoğrularak, dünyanın her yerindeki sihirli bahçeleri gezerek büyüyebildiği için. Mutluluğu daim olsun!
Yorum Gönder